Recensie Hindi Zahra

De Franse zangeres met Berberse roots Hindi Zahra staat weer op de planken om haar tweede album ‘Homeland’ voor te stellen. In een interview met Qobuz vertelt ze dat ze op dit album dichter bij haar thuis wou staan en dat nog meer te integreren in haar sound. Ze trok naar Marokko, waar het schrijfproces en de eerste opnamen van  het album plaatsvonden. Oorspronkelijk wou ze een Marrokaans geïnspireerd album maken, maar Marokko heeft haar verder geduwd richting andere genres die ze integreerde op de plaat, vertelt ze.

Daarna reisde Zahra nog naar het zuiden van Spanje en tenslotte werd de plaat afgewerkt in Parijs. Haar debuut ‘Handmade’ was al rijk aan verschillende genres zoals blues, folk, soul en jazz. Met dat album (dat trouwens uit kwam op het legendarische jazzlabel Blue Note) veroverde ze de Prix Constantin in 2010. 

Met Nadine Shah en Témé Tan als mooi gezelschap op de affiche mag Hindi Zahra de hoofdact voor haar rekening nemen. De zangeres loopt bescheiden het podium op, tussen haar bandleden die de eerste noten van ‘To The Forces’ spelen. Bescheiden bleef ze enkel toen ze het podium opkwam en tussen de nummers, want tijdens de songs zagen we een beeldschone zangeres die alles van zichzelf gaf. 

Met gesloten ogen danste ze uitbundig op de muziek terwijl ze met zo veel emoties haar nummers zong. Met ‘To The Forces’ schiet de zangeres stevig uit de startblokken. Dat nummer is een combinatie van rockinvloeden in combinatie met Afrikaanse percussie en vooral een krachtige soulstem van Zahra. 

Taal is alleszins geen struikelblok voor haar. Naast songs in het Engels zingt ze ook in het Berbers en Frans. Dat doet ze bijvoorbeeld tijdens ‘Oursoul’, ‘Ahiawa’ en ‘Un Jour’. Telkens valt ons op wat voor een prachtstem deze dame heeft en dat ze zonder moeite haar plan trekt in deze talen. 

Buiten haar talenkennis heeft haar muziek ook meerdere dimensies. Naast soul, jazz en blues horen we duidelijk invloeden van traditionele Spaanse muziek (trompet en gitaar), Afrikaanse percussie-elementen en Oosterse gitaren. 

Het duurt toch wel even vooraleer de zangeres haar publiek volledig mee heeft. Tijdens ‘Un Jour’ vraagt ze aan het publiek om mee te klappen, maar helaas kan ze hiervoor niet rekenen op meer dan een tiental mensen. Gelukkig komt daar later verandering in tijdens ‘Can We Dance’, wat ongetwijfeld een van de hoogtepunten van de avond is. De titel is ook zeer toepasselijk want hierdoor worden de eerste danspasjes gezet door het publiek. 

De zangeres laat niet meer los nadien. Tijdens ‘Ahiawa’, begint ze op een melancholische toon te zingen met gitaarbegeleiding. Maar wanneer de tweede gitaar zich toevoegt, wordt het nummer meer uptempo en krijgt ze de volledige zaal aan het klappen. 

Hindi Zahra is nog maar aan haar tweede album toe en bewijst nu al hoeveel muzikale facetten ze heeft. Dat doet ze niet alleen op plaat maar ook live. Op geen enkel moment was haar performance teleurstellend. Ook al had ze het publiek in het begin nog niet volledig in handen bleef ze ijzersterk haar ding doen. Een echte topartieste. 

< Elvin Vanzeebroeck > 

De setlist: 

1. To The Forces
2. Oursoul
3. Silence
4. Un Jour
5. The Blues
6. The Moon Is Full
7. Can We Dance
8. Dream
9. Any Story
10. Ahiawa
11. La Luna
12. Beautiful Tango
13. Imik Si Mik
14. Cabo Verde
15. Stand Up